Antalya Körfezi deniz yatağında gizemli keşif

Polonya'nın Toruń kentindeki Nicolaus Copernicus Üniversitesi Sualtı Arkeolojisi Merkezi'nden arkeologlar, Türkiye'nin güneyindeki Antalya kıyılarını araştırdılar ve deniz dibinde 30'dan fazla bakır külçe buldular.

Bunun, bakır külçelerinin deniz yoluyla taşındığına dair dünyanın en eski somut kanıtı olduğu sonucuna vardılar.

Ancak bu keşif, bir gemi enkazına ilişkin geleneksel anlayışa uymuyor. Dikkatli araştırmalara rağmen arkeologlar değerli kargoyu taşıyan gemiden tek bir kalıntı bile bulamadılar. Artık araştırmacılar, "gemi kazası" olarak kabul edilebilecek şeyin tanımının genişletilmesi gerektiğine inanıyor.

Antalya Körfezi açıklarındaki resiflerle dolu tehlikeli sularda 35-50 metre derinlikte 30'dan fazla bakır külçe bulundu. Her biri yaklaşık 20 kilogram ağırlığındaydı ve insan yapımı olduğu açıkça görülüyordu.

Gemiye ait tek bir izin bile bulunamaması biraz gizemli. Akdeniz'de korunmadıkları takdirde tüm ahşap gemileri yeme eğiliminde olan çok sayıda gemi kurdu bulunduğundan, ahşabın kendisi çökeltilerin altına gömülerek kolaylıkla kaybolmuş olabilir.

Ancak arkeologlar, geminin bölgenin dalgalı sularında alabora olması durumunda muhtemelen serbest kalacak olan herhangi bir çıpa bulamadıklarına cevap veremediler. Bölgede daha önce diğer Tunç Çağı gemilerine ait çapalar da bulunmuştu.

Arkeologlar basın bültenlerinde, "Ancak bakır külçelerinin bir gemi kazası dışında başka bir nedenle suya düşmediğinden hâlâ eminiz" diye yazıyor. Arkeologlar birkaç nedenden dolayı bundan eminler.

Birincisi, Antalya Körfezi, Tunç Çağı'nın büyük bölümünde önemli ve trafiğin yoğun olduğu bir nakliye rotasıydı. Batıda Ege Denizi ile doğuda Kıbrıs, Suriye ve Filistin arasında doğal bir su yoluydu. Deniz alanı da çok tehlikeliydi; kötü havalarda gemilerin kolayca çarpıp çarpabileceği birçok su altı kayası ve uçurum vardı.

İkincisi, bakır çubukların saçılması bir gemi felaketine işaret ediyor. Gemi muhtemelen kayalara çarptı ve eğimli kayalıklardan aşağı batarken kargosu deniz tabanına döküldü.

Arkeologlar ayrıca birkaç çubuğun, hatta geminin bir kısmının daha derin sularda olabileceğini vurguluyor. Ancak dalgıçlar, donanımlarıyla 55 metreden daha derine inemedi. Ancak masmavi karanlıkta daha fazla buluntu saklanıyor olabilir.

Bulunan bakır külçeler analiz edildi ve arkeologlar bunların MÖ 1500 civarına hatta daha önceki bir zamana ait olabileceğini tahmin ediyor. Eğer öyleyse, bu, bakır külçelerin deniz yoluyla taşındığına ilişkin en eski kanıt sayılacak. Şimdiye kadarki en eski kanıt, 1982 yılında mevcut buluntudan çok da uzak olmayan bir yerde keşfedilen ünlü Uluburun batığıdır.

Batışı M.Ö. 1305 yılına dayanan etkileyici Uluburun gemisi, altın objeler, değerli taşlar ve metallerle doluydu. Bunun yanı sıra yaklaşık 10 ton bakır da içeren hazinenin tamamını ortaya çıkarmak en az 10 yıl ve 22.000'den fazla dalış gerektirdi.

Genel olarak araştırmacılar, ticaretin çok yaygın olması nedeniyle Türk sularında muhtemelen çok daha fazla Tunç Çağı gemi batığının bulunduğuna inanıyor. Sorun şu ki, ticaret esas olarak, su altında uzun yıllar kaldıktan sonra üzerinde kireçli bir yüzey oluşan bakır külçeleri gibi metallerle ilgiliydi. Bu onları bulmayı zorlaştırıyor.

Nicolaus Copernicus Üniversitesi'nden ekip şu ana kadar yalnızca 30 bakır külçe çıkardı. Ancak aşağıda çok daha fazlasının bulunduğunu inanıyorlar. Deniz tabanından tüm bakırın kaldırılmasının eğer orada süreci uzatacak daha muhteşem keşifler yapmazlarsa iki ila üç yıl alacağını tahmin ediyorlar;